Por: Antônio Carlos Affonso dos Santos – ACAS
São Paulo (Brasil)
(colaborador do Memórias...e outras coisas)
Até qu'anfin l Dabi biu ua locomotiba d'acerca. I nun era ua locomotiba qualquiera; era la locomotiba de l Metro!. El, scriba oufecial de l reino, que bebia antre burgomestres, eidis i coletores d'ampuostos; bieno specialmente zde l Burgo Antre-Rius an Tierras de Tabon, até l Treminal de l Jabaquara, território político de Penélope Mendonça, para ber la máquina. Esso era todo l que l scriba querie!.
Antretanto al ber-se delantre de tal angeinho, simplesmente sclamou: -ah!! . Al que parece, l Dabi nun çpunha d'einergie suficiente para ber aquel Golias! El, anque de l'aparéncia, nun mostraba maturidade suficiente para aprossimar-se de máquina tan poderosa. L coraçon çparara, l suor cobria-le la frunte i l rostro. Nun átimo, eimaginou la possibelidade de la máquina mexer-se, ó mobimentar-se. Que serie del eilhi solico, cun aqueilha máquina monstruosa, cujas antençones çconhecie? Tomou cuncéncia mas de que la locomotiba staba calma, ambora de índole biolenta; cumo demunstraba cada beç qu'eirrompia a cielo abierto; cada beç que passaba antre un túnel i outro. Aqueilha máquina fazie stremecer pontilhones, biadutos, bairros de lata, arranha-cielos, blindaiges subterráneas i plataformas de las staçones de l
Metro, ne ls cunfines de San Paulo. Quantas pessonas i ratos yá nun smigalhara? pensou. Mas eilhi, stacionada naquel treminal, parecie inofensiba i çtraída. Parecie mansa. Dabi fui ganhando antemidade. Tocou-la cula carapota andicador: sentiu arrepio. Parecie que l monstro nun stranhara sou toque! Mas, Dabi fui sacudido por un grito de l sigurança: -cai fura, mano!!! I l sigurança staba metido nun terno negro, alinhado. I suaba. Suaba an bicas. Dabi lembrou-se de “un nun sei l qué”, i rabiscou un sorriso. Oura, pensou: - la locomotiba qu'era la locomotiba nun se amportara cun sue persença; por qué este sujeito metido la béstia benie ralhar cul?. I que modo de falar ténen esses strangeiros!
An Tierras de Tabon nun se fala assi!. (Dabi sabie de l'eisisténcia d'alguns dialetos nas periferies. Sabie-lo puls poemas de ls menestréis Iadocico i Baç). Mas, sues resenhas dissipórun quando passou a ouserbar d'acerca, la grande cantidade de peças neçairas para fazer l monstro andar: - tubos que parecian benir de las entranhas, qu'ancurbában-se eiqui i acolá; ruodas que parecian de brinquedo, i l limpa-trilhos; strutura cruel que yá assassinara l'abó de l António Carlos, aquel de l “Caipirés”. Dabi acionou un anterrutor; - l monstro “nin tchun”!
Acamaradou-se cul monstro!. Agora yá poderie recebé-lo ne l reino, pus éran amigos. Drento an brebe todos ls súditos poderien abandonar las carroças i carruaiges lotadas que quemumente ls trasportaba até a la Córte, i outelizar un meio de trasporte rápido, nun poluente i eficaç.
Bisualizou la pauta. Olhou de frente, fizo un “tchausinho”, arrumou la mochila, tirou dues fotos i fui ambora, coçando la barba, pensatibo... .
Antônio Carlos Affonso dos Santos – ACAS. É natural de Cravinhos-SP. É Físico, poeta e contista. Tem textos publicados em 8 livros, sendo 4 “solos e entre eles, o Pequeno Dicionário de Caipirês e o livro infantil “A Sementinha” além de quatro outros publicados em antologias junto a outros escritores.
Número total de visualizações do Blogue
Pesquisar neste blogue
Aderir a este Blogue
Sobre o Blogue
SOBRE O BLOG:
Bragança, o seu Distrito e o Nordeste Transmontano são o mote para este espaço.
A Bragança dos nossos Pais, a Nossa Bragança, a dos Nossos Filhos e a dos Nossos Netos..., a Nossa Memória, as Nossas Tertúlias, as Nossas Brincadeiras, os Nossos Anseios, os Nossos Sonhos, as Nossas Realidades... As Saudades aumentam com o passar do tempo e o que não é partilhado, morre só... Traz Outro Amigo Também...
(Henrique Martins)
(Henrique Martins)
COLABORADORES LITERÁRIOS
N.B. As opiniões expressas nos artigos de opinião dos Colaboradores do Blog, apenas vinculam os respetivos autores.
terça-feira, 9 de abril de 2019
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Sem comentários:
Enviar um comentário