L SEGUNDO LIBRO DE BERSOS,de Fonso Roixo

Fonso Roixo, poeta popular, a modos António Aleixo mirandés, mais sofesticado, que solo scribe an mirandés. Fonso Roixo, ye un de ls pseudónimos de Amadeu Ferreira. Para ls que tenían saludades de sues quadras ende se pónen alguas de l nuobo lhibrico que stá na frauga.

425.
Ciertos mundos nun se béien,
mas hai que star cun atento,
pus mui ralo l ser por fuora
mostra l que somos andrento.

L Praino Cun Sue Giente i Sue Bida

494.
[Praino]
Antre ocres i amarielhos
oulia l berde an sploson
de sequidade: ye l Praino
cula sede an ouracion.

495.
Largo camino onde lieba
se l azul tan loinje aceinha?
Na Prainada árden fogueiras
de silenço, até sien leinha!

496.
Tan largos son ls hourizontes
i quaije óndias ls cabeços,
que apledia l pensar sierras
i ls uolhos sónhan ampeços.

497.
Amarielho ye l restroilho,
amarielhas son penheiras:
nadas que esta tierra dá,
adubadas cun canseiras.

in:https://www.facebook.com/antonio.cangueiro?fref=ts