quarta-feira, 1 de abril de 2020

EM QUINZE DIAS

Por: Antônio Carlos Affonso dos Santos – ACAS
São Paulo (Brasil)
(colaborador do Memórias...e outras coisas)


COVID-19 - NOSSA HOMENAGEM AOS MÉDICO(A)S, ENFERMEIRO(A)S E SOCORRISTAS QUE, NO FRONT,  ESTÃO  EXPONDO SUAS VIDAS A FAVOR E À SERVIÇO DO SEMELHANTE
Este outor, ACAS, ouferece l persente testo als leitores strasmuntanos que, cumo ls brasileiros i a la quaije totalidade de ls países de l mundo,  que stan reclusos por un bien maior, specialmente aqueilhes que fázen parte de l grupo de risco, cumo este outor que bos fala i scribe . Este testo nun ye  miu, na  berdadeira acepçon de la palabra, mas la mensaige qu'el ancerra ye ua parte de todo que you gustarie de tener scrito i nun soube cumo!  L testo, ambaixo,  fui transcrebido por mi, a partir de bídeo subre ua carta psicografada, dada a coincimiento público pul ator, músico, pesquisador, cumpositor, cantor i apersentador de TB, Rolando Boldrin; miu único guru bibo, refréncia na studo de l dialeto Caipirés, an 26 de márcio de 2020. Boldrin fizo un bídeo  caseiro, adonde lia l testo psicografado. L bídeo an queston fui apersentado na TB Gazeta (San Paulo - Brasil),ne l die 24 de márcio  de 2020, durante l porgrama “Mulhieres”. Bede i lede:

Títalo: AN QUINZE DIES

Queridos armanos de la Tierra: 

- Que momiento straordinairo passa este planeta! An quinze dies, todas las naciones de l mundo se azinolhan delantre l'ambesible. Nanhun denheiro de  l mundo puode aplacar l medo qu'hoije morane ls coraçones de las criaturas. La capital mundial de l denheiro, finalmente çcubre que nun ye possible comer i  respirar. La cidade luç, mergulhada nas trebas; la cidade eiterna, parece cundenada a ancontrar sou fin! Anquanto esso, l planeta Tierra, ourganismo bibo, aprobeita l'auséncia de l Home i se cura! Rius stan quedando lhimpios, l'aire stá mais puro an to l mundo! I las streilhas, stan mais besibles! Todo esso,  an quinze dies! Anquanto la solidariadade se çtaca an alguns, outros céban sou eigoísmo, deixando eibidente quien seran ls feturos moradores de la Tierra regenerada. I qu'ironia; esse bírus abençoado parece nun atacar animales, l sou albo ye la spece houmana. You dixe abençoado; abençoado si, pus mos fui ansinado, que a delor ye grande porsor. I quantas liçones puoden ser daprendidas cun essa situaçon? Sabemos que pa l spírito de la matéria, ye defícel ber  las cousas culs uolhos de l'alma; mas acreditai, l qu'acuntece nesse momiento ye l'ouportunidade única, qu'outros orbes (mundos) nun tubírun. La guerra nuclear era l carma de la raça houmana. L'outodestruiçon, l sou çtino.  Mas, este planeta, tan amado por Jasus, recebiu la possibilidade marabilhosa de tener un apelo defrente. An beç de se outodestruíren, para daprendíren la fraternidade, se afastaran uns de ls outros, para daprendíren, na delor de la solidon, l'amportáncia de la quemunidade.
 (...l'amportança de l coletibo....). Sentiron, na falta de cuntato houmano, l'amportança dun abraço. Ls sous cuntatos birtuales, nun seran suficientes para calecer sous coraçones. Delor, lágrimas i sufrimientos inda seran sentidos ne ls meses a seguir. Mas, feliç daquele qu'antende este momiento sublime. Ne l mundo spiritual, seres altíssemos acumpanhan l momiento cun atençon i un amor anfenito. Ye finalmente chegada l'hora (...ye finalmente chegada l'hora....). La Tierra amada nun será mais la mesma. Se podíssen ber l qué bemos, berian l spetaclo que stá aser, la mudança bibratória de l planeta. Que fuorça ten l'ouraçon! Que fuorça ten l pensamiento! Todo, an quinze dies! L que nun será possible quando essa bibraçon fur completa? Hein? I cumo ye anfenito l'amor de l Cristo! El stá an cada coraçon, an cada ouraçon, an cada pensamiento, cumo un pai, que nun abandona un filho. Que ser straordinairo; tan qu'un simples centeilha de sou oulhar radioso, serie capaç d'oufuscar l própio sol. I esse ser gigantesco, mira pa la Tierra cun piadade i amor. Anton, que motibo eisiste para se tener medo? Hein? L momiento ye de sperança, l momiento ye de mudança; mudança para ua nuoba era. I tamien chegou l'hora de spargir la sperança! (..l'esperança!!!!!). Aqueilhes que ténen cuncéncia de l'atual momiento, son bienbenidos al PLANETA REGENERADO!

Referências:
Quero agradecer aos colaboradores do MOC, os escritores Manuel Amaro e António Preto Torrão, pela ajuda, direta ou indireta, na confecção da tradução do presente artigo, que é a homenagem que este brasileiro faz aos bravos transmontanos que, assim como os brasucas e todos os outros países do mundo, estão passando por dias nebulosos. Este texto é um incentivo para que a humanidade creia mais em Deus (ou qualquer outro nome que se dê ao criador, em outras religiões), e permaneçam na fé de que o ser humano vai encontrar o antídoto para essa doença e, ao sair desse cativeiro voluntário e dessa devastação cármica, sejamos seres humanos de melhor qualidade. 

- Um abraço brasuca, com a esperança de que a humanidade resista a esse golpe da natureza e saia fortificado do mesmo.

Antônio Carlos Affonso dos SantosACAS. É natural de Cravinhos-SP. É Físico, poeta e contista. Tem textos publicados em 8 livros, sendo 4 “solos e entre eles, o Pequeno Dicionário de Caipirês e o livro infantil “A Sementinha” além de quatro outros publicados em antologias junto a outros escritores.

Sem comentários:

Enviar um comentário